Pomysł na film jest dość ciekawy, ekranizacja sztuki, emocjonalno-psychologiczne wymiany zdań, słowne gierki zmierzające do pewnego zawoalowanego celu. Nie przekonuje mnie jednak motyw słonia, cała ta koncepcja jest nazbyt prosta i rozczarowująca, nawet naiwna ... Szlachetny psycholog angażuje się tak bardzo emocjonalnie w pacjenta, którego zna zaledwie jeden dzień? Czy to w ogóle jest możliwe? Do tego sposób w jaki Michael popełnia samobójstwo, troszkę naciągane. Jako sztukazapewne cała ta koncepcja tak nie irytuje, ale jako filmchyli się ku upadkowi. Ale widziałam o wiele gorsze filmy, a ten mnie nie wynudzil, chociaż spodziewałam się czegoś lepszego. Szczególnie, no właśnie , po Dolanie, który moim zdaniem tutaj jest nadekspresyjny, zdecydowanie przeszarżowal. Postać Michaela jest przez to irytująca , może taki był zamysł, ale zdecydowanie za długo jest wrzodem na tyłku, przez co ciężko jest emocjonalnie się z nią związać. Są jednak całkiem fajne momenty w jego grze, szczególnie intrygująca jest rozmowa na papierosie z pielęgniarką. Pomiędzy postaciami Michaela i doktora nie ma chemii, brakuje iskrzenia, ponieważ doktor Greenwood jest po prostu kiepsko i mało wyraziście zagrany. Film mógłby być znacznie ciekawszy, ale obejrzeć go nie zaszkodzi, chociażby dla pięknej sceny w Afryce.